ROLA " MARTWEGO DREWNA"

Pozostawione w lesie drewno jest źródłem powoli uwalnianych do gleby związków azotowych (potrzebnych do wzrostu roślin);

zatrzymuje w sobie atomy węgla, czyli opóźniania powrót dwutlenku węgla do atmosfery; współtworzy i wzbogaca „nadziemną" strukturę środowiska, strukturę dna lasu i strukturę gleby.

Bakterie i grzyby rozwijają się na martwym drewnie trawiąc zawarte w nim substancje. Grzybnią i bakteriami żywią się różne gatunki owadów. Z kolei te owady stanowią pokarm innych owadów oraz pajęczaków, płazów, gadów, ptaków i ssaków. Na dodatek na grzybach rozkładających drewno pasożytują inne gatunki grzybów. Materia, z której zbudowane było niegdyś drzewo, przechodząc przez łańcuch zjadających i zjadanych, trafia z powrotem do środowiska, by w dalszym procesie (prowadzonym głównie przez grzyby i bakterie) osiągnąć postać prostych związków chemicznych, możliwych do wykorzystania przy budowie komórek następnej generacji drzew.

Dziuple to istotny składnik struktury lasu, będący skutkiem obumierania drzew.

W Polsce w dziuplach gniazduje 9 gatunków dzięciołów i 32 inne gatunki ptaków. Zamieszkują je również inne zwierzęta: kuna leśna, wiewiórka, popielica, żołędnica, koszatka, orzesznica, mysz leśna i kilka gatunków nietoperzy. Gnieżdżą się w nich osy, szerszenie i pszczoły, są też schronieniem wielu dziesiątek gatunków innych owadów i pajęczaków.

Leżące duże pnie kształtują sposób zbierania się i odpływu wody, sprzyjają powstawaniu kałuż, tamują śródleśne strumyki, same nasiąkają wodą.

Zbutwiałe drewno może wchłonąć sześciokrotnie większą masę wody niż jego własna masa.

Las z dużą ilością martwego drewna jest w stanie zatrzymać i opóźnić spływ znacznej ilości wody opadowej (z deszczu lub topniejącego śniegu), co zmniejsza ryzyko powodzi na terenach zamieszkałych.

Tak zgromadzona woda może stać się rezerwą na czas suszy i z kolei zmniejszać ryzyko pożaru.